De SOCOST-studie realiseerde een eerste meting van de sociale kosten van verslavende middelen (alcohol, tabak, illegale drugs, en psychoactieve medicatie) in België voor het jaar 2012. De sociale kosten gerelateerd aan gezondheid, criminaliteit en verkeersongevallen worden gerapporteerd. Een sociale kost studie raamt de totale kost van het drugsprobleem ten laste van de maatschappij (Vander Laenen et al., 2008), en toont hoe aanzienlijk de totale sociale kost van verslavende middelen is. Hiervoor vergelijkt ze de status quo met een hypothetische situatie waarin het misbruik of gebruik van deze substanties nooit bestond. Volgens de algemene definitie is de sociale kost gelijk aan de som van de private kosten en de externe kosten (Stiglitz & Walsh, 2002; Collins et al., 2000; Single et al., 1998; Varian, 1992). De private kosten worden gedragen door personen die in de activiteit zijn betrokken, d.w.z. het gebruik van verslavende middelen (Single et al., 2003). Een typisch voorbeeld van een private kost is de betaling van de gezondheidszorg door de gebruiker. Externe kosten veroorzaakt door verslavende middelen worden door anderen betaald, zoals de kosten voor rechtshandhaving, gezondheidszorg, sociale voorzieningen, onderzoek, preventie, sociale zekerheid, productiviteitsverlies en niet-financiële welvaartskosten (Moller & Matic, 2010).