Le XVe siècle est encore balbutiant quand Guillebert de Mets, un jeune scribe prometteur, quitte Grammont en Flandre pour monter à Paris. Il se frotte au milieu bouillonnant des artisans du livre et se laisse séduire par des hommes et femmes de lettres, telle la fameuse Christine de Pizan. Mais il est proche de Jean sans Peur et après l’assassinat du duc de Bourgogne, en septembre 1419, il se voit forcé de regagner Grammont. Il y acquiert une vaste auberge, l’Écu de France, où il installe sa propre librairie. Calligraphe hors-pair, Guillebert confie la décoration de ses manuscrits à des enlumineurs qui, malgré la qualité et l’originalité de leur travail, n’ont pu jusqu’à présent être identifiés. Ils étaient pourtant très appréciés de la cour de Bourgogne et collaborèrent à des œuvres séminales de la bibliothèque ducale, l’une des collections de manuscrits les plus prestigieuses de son temps.Tijdens het prille begin van de vijftiende eeuw laat Guillebert de Mets, een jonge en beloftevolle scribent, het Vlaamse stadje Geraardsbergen achter zich en trekt naar Parijs. Hij komt er in contact met de ambachtslieden van het boek, een milieu dat bruist van innovatie, en raakt er gefascineerd door de wereld der Franse letteren waar auteurs als de befaamde Christine de Pizan de toon aangeven. Hij vertoeft er in de kringen rond Jan zonder Vrees, maar na de moord op de hertog van Bourgondië in september 1419, kan hij niet anders dan naar Geraardsbergen terugkeren. Daar verwerft hij het Écu de France, een ruime herberg waar hij zijn boekhandel vestigt. Ghiselbrecht was een uitmuntend kalligraaf. De decoratie van zijn boeken vertrouwt hij toe aan enkele verluchters die ondanks hun kwaliteit en originaliteit, tot nog toe niet geïdentificeerd werden. Ze genoten nochtans de waardering van het Bourgondisch hof en werkten mee aan tophandschriften van de hertogelijke bibliotheek, in die tijd een van de meest prestigieuze verzamelingen van handschriften.