Vijftig jaar lang bleef de economische uitsluiting en de beroving van joden onder het nazi-regime zo goed als onbestudeerd, omdat functionarissen en ondernemingen die op één of andere wijze daarbij betrokken waren, hun invloed na de oorlog behielden. Zij zorgden ervoor dat de roof zo weinig mogelijk ter sprake kwam. Hier kwam pas rond 1997 verandering in toen de joodse wereldorganisaties en de Amerikaanse politiek, in het kielzog van grote advocatenbureaus die de belangen van uitgeweken slachtoffers behartigden, de archiefhouders dwongen hun documenten vrij te geven. Deze situatie effende het pad voor een grondig onderzoek van de bij uitstek joodse en bovendien in het Belgisch economisch weefsel verankerde diamantsector.