De wisselwerking van aërosolen met de zonnestraling en hun invloed op de wolkenvorming, veroorzaakt een grote onzekerheid bij het voorspellen van klimaatsveranderingen. Aërosolen hebben zowel een directe als een indirecte impact op de energiebalans van de atmosfeer en moeten steeds in acht genomen worden in verband met de atmosferische correcties. De spectrale banden van de Spinning Enhanced Visible and Infrared Imager (SEVIRI) aan boord van Meteosat8, kunnen gebruikt worden om aërosolen te bestuderen. Door de hoge temporele resolutie van 15 minuten, zijn we in staat om de verspreiding van aërosolen te analyseren in tijd en ruimte. Aërosolen hebben zowel een invloed op de gereflecteerde zonnestraling als op de uitgaande thermische straling. Metingen van de radiatieve en fysische eigenschappen van aërosolen kunnen afgeleid worden via verschillende technieken, afhankelijk van de lokale omstandigheden. Voor de berekening van de aërosol optische dikte boven de woestijn zullen we gebruik maken van de interactie tussen de aërosolen en de thermische straling, voornamelijk afkomstig van het aardoppervlak alsook van de emissie van de aërosolen zelf. De uitgaande thermische straling wordt over meerdere dagen geobserveerd. Binnen een dergelijke tijdspanne verandert de samenstelling en de concentratie van de aërosolen. We nemen aan dat de oppervlakte emisiviteit constant is in de tijd en dat één van de dagen aërosolvrij is. Het verschil tussen de oppervlakte emissiviteit en de ogenblikkelijke emissiviteit is een maat voor de concentratie aan aërosolen.