Lors de tempêtes, c’est, de loin, la rafale maximale qui constitue l’élément le plus important de la prévision. Or, le prévisionniste ne dispose aujourd’hui d’aucune base physique lui permettant de déduire cette grandeur de la situation synoptique. Nous avançons ici l’hypothèse suivant laquelle la rafale maximale résulte de la déflexion jusqu’à la surface, par suite de l’intense brassage turbulent ; de filets d’air circulant au sommet de la couche limite de surface (CLS). Ayant rappelé à grandes traits la théorie de la CLS neutre, nous remarquons que, pour un site tel que celui de la station d’Uccle, la base de la CLS est à une hauteur de l’ordre de 100 mètres. C’est grâce au nouveau système de radiosondage, opérationnel depuis le 01/01/1990 à Uccle, que la configuration de la CLS nous est fournie avec une résolution suffisante. Parmi les vingt-neuf cas analysés, nous distinguons trois classes d’événements en fonction du profil du vent ou de la température. La première se caractérise par une CLS bien typée, au profil de vent logarithmique et au profil thermique neutre. Une deuxième classe rassemble les cas où il s’avère nécessaire de prendre en compte l’influence d’une stratification thermique stable. Enfin, une troisième ensemble regroupe les situations où le niveau de convection libre se trouve au sein de la couche turbulente. La convection libre prend alors le relais de la convection forcée et le brassage affecte une couche d’épaisseur largement supérieure à celle caractéristique d’une CLS. Dans tout ces cas, l’hypothèse proposée permet d’interpréter les observations.Bij stormweer is de maximumwaarde van de windstoten veruit het belangrijkste element voor de voorspelling. Maar tot op heden beschikt de weervoorspeller over geen enkele fysische basis die hem toelaat deze grootheid uit de synoptische situatie af te leiden. In deze bijdrage wordt de hypothese vooropgesteld dat deze maximale windstoot veroorzaakt wordt door het afbuigen tot tegen de aardoppervlak, van een luchtstroom die zich voortbeweegt aan de top van de oppervlakte-grenslaag (OGL). Deze afbuiging wordt veroorzaakt door de intense turbulente menging nabij het aardoppervlak. Nadat de theorie van de thermisch neutrale OGL in grote lijnen herhaald werd, wordt vastgesteld dat de basis van de OGL op nagenoeg 10 meter hoogte voorkomt, voor een station zoals Ukkel. Dankzij het nieuw radiosonde-peilstation in gebruik sinds 1 januari 1990, beschikken we over voldoende gedetailleerde gegevens over de OGL. De 29 onderzochte gevallen kunnen in drie klassen onderverdeeld worden, in functie van het wind- of het temperatuurprofiel. De eerste klasse wordt gekenmerkt door een duidelijk opgebouwde OGL met een logaritmisch windprofiel en een neutraal thermisch profiel. In een tweede klasse werden de gevallen samengebracht waarbij het noodzakelijk was rekening te houden met de invloed van een thermisch stabiele stratificatie. Een derde klasse tenslotte, omvat de gevallen waarbij het vrije convectieniveau zich in de turbulente laag bevindt. In dat geval gaat de gedwongen convectie vanzelf over in vrije convectie en beïnvloedt de menging een laag waarvan de dikte de karakteristieke dikte van de OGL ruim overschrijdt. In alle gevallen, maakt de voorgestelde hypothese het mogelijk de waarnemingen te interpreteren.